Een andere evolutie

Soms doe ik een impulsaankoop. Er stond me vaag iets van bij dat ik op internet een keer een spel had gezien dat zich handelde om de evolutie en erg veelkleurig was. In een winkeltje in Utrecht sloeg ik mijn slag. Maar Evolution: The Beginning blijkt een ander spel te zijn dan ik dacht. Geen hecht doorwrocht monster, maar een vluchtige viervoeter. Het leek me ook al zo goedkoop.

In dit spel krijg je elke beurt een nieuwe soort bij je bestaande soorten, en kun je vervolgens al je soorten uitrusten met verdedigingsmechanismen. Aan het eind van je beurt moet je zorgen dat al je beesten te eten hebben, anders leggen ze het loodje. Je herbivoren eten groenvoer uit de poel, je carnivoren eten herbivoren. Wat je opeet komt in een zakje, en wie aan het eind van het spel - als de trekstapel leeg is - het meeste in het zakje heeft, heeft gewonnen.

Stukken makkelijker dan de mastodont Dominant Species.

Nou blijkt Evolution: The Beginning dus deel uit te maken van een hele familie. Ik heb een zwak voor spellen met dit thema, dus wie weet doe ik nog 's een aanvullende weloverwogen aankoop.

Inis is in

Risk is niet zo'n leuk spel. Het eindigt vaak in ruzie. Het geluk kan namelijk aan de zijde van iemand anders zijn, en dat is niet fijn. Gelukkig is er voor de vechtersbaas genoeg ander bordspelvertier te vinden. Zo is er bijvoorbeeld Inis.

In Inis ben je een Keltische stam op zoek naar eeuwige roem. Die kun je verkrijgen door de eerste stam te zijn die zich in 6 gebieden bevindt, of de eerste stam die 6 andere stammen overheerst, of de eerste die 6 kloosters bevolkt. Je stam stuur je aan door middel van het uitspelen van kaarten. Ten eerste krijg je 4 kaarten uit de actiestapel, ten tweede krijg je kaarten van de gebieden waar je de meerderheid hebt, en ten derde kun je magie-kaarten bijverdienen. Met de kaarten kun je (onder andere) nieuwe gebieden ontdekken, reizen naar andere gebieden, kloosters stichten, magie-kaarten verwerven, en natuurlijk je tegenstanders - pardon, medespelers - te lijf gaan.

Zodra het knokken wordt kan je tegenstander nog achter de veilige muren van een stad vluchten, daarna is het kaarten spelen. De interpretatie van die kaarten kan voor enige discussie zorgen. In dat verband doet Inis sterk denken aan Blood Rage, dat uit een soortgelijk vaatje tapt. En net zoals bij Risk iemand onverwacht hoog kan gooien, kan bij Inis iemand opeens een kaart tevoorschijn toveren die een overwinning in een nederlaag doet veranderen. Niet leuk. Maar toch leuker dan Risk.

Wel wat moeilijker uit te leggen. En om een beetje slim te kunnen spelen moet je wel weten wat voor kaarten er zoal in het spel zitten. En dat duurt de nodige potjes. Zelf heb ik er nog maar één gespeeld. Een potje waarin ik mijn eerste naïef aangegane schermutseling niet meer te boven kwam. En waarin ik aan het eind vergat dat ik nog twee best sterke kaarten had, welke mijn geslagen gezicht nog een beetje hadden kunnen redden.

Volgende keer beter.