Als een blok

Pakweg driekwart jaar geleden viel ik als een blok voot Deus lo Vult. 

Een spel over de kruistochten met verbluffende illustraties. Ik heb een video gekeken en het spelmechanisme leek me weinig interessant. Toch ondersteunt. Maar nu komen er berichten binnen dat het de makers allemaal wat tegen valt, vooral qua portokosten, en dat er geld bij moet. 10 tot 25 euro.

Wablief?

Ik ben benieuwd hoe ze dat alsnog binnen denken te gaan krijgen.

Kicken

Toch is het altijd weer schrikken als je kredietkaardafschrift laat zien dat er behoorlijke bedragen naar KICKSTARTER.COM zijn geschoven. Met name omdat niet meteen duidelijk is waarvoor. Een korte naspeuring leert deze keer dat het gaat om Maquis en Freedom!. Dat zijn respectievelijk een eenpersoons spel over het Franse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, en een tweepersoonsspel over de Griekse onafhankelijkheidsoorlog. Om de één of andere reden bevat mijn verzameling steeds meer spellen met een oorlog als thema. Dat komt denk ik vooral omdat je er wat van kunt leren over de geschiedenis. Dat ze vaak asymmetrisch zijn bevalt me ook wel.

Het grote wachten is begonnen. Of, nee: gaat verder.

Mijn Spellengek top 100 - 2019

Spellengek.nl top 100 – 2019

Van de spellen die ik in mijn top 20 opvoer komt doorgaans nog niet de helft in de top 100 terecht. Dit jaar heb ik daarom wederom de top 100 van vorig jaar als uitgangspunt genomen voor mijn eigen lijst. Dat geeft mijn favorieten uit de top 100 misschien een extra stimulans.

1. Twilight Struggle. Tot mijn grote schrik stond vorig jaar de jarenlange nummer 1 van BoardGameGeek niet in de spellengek top 100. Hopelijk kan ik met deze nummer 1 notering bij mij deze vreselijke omissie herstellen. Het ziet er complex uit, maar het regelboek is kraakhelder, en de regels zijn relatief eenvoudig voor de enorme diepgang die het spel heeft.
2. Boonanza. Die moet dan toch maar even plek maken voor Twilight Struggle. Als deze nou dit jaar er uit ligt draaien we het weer om. Uwe Rosenberg verdient een standbeeld in de bordspellenhemel alleen op basis van dit spel. Niet al te eenvoudig maar toch snel te leren. Het mooiste vind ik dat vals spelen (de volgorde van de kaarten in je hand veranderen) zo ontzettend makkelijk is. Het grenzeloze vertrouwen van Uwe in de rechtschapenheid van bordspelliefhebbers is ontroerend.

Daarna is het even zoeken. Veel publieksfavorieten als Dominion en Imperial Settlers kunnen me weinig bekoren omdat ze in mijn hoofd het mooie Engels begrip multiplayer solitaire oproepen. Je hoeft elkaar heus niet voortdurend van het bord af te meppen, maar een béétje interactie, een béétje gezamenlijkheid bij een bordspel is toch niet te veel gevraagd?

3. Memoir '44. Dit spel scoort vooral hoog op spelbeleving. Het zijn maar een paar simpele regels en een handvol dobbelstenen, en toch voelt het alsof het lot van je manschappen in jouw hand ligt. WO2 zal nooit meer hetzelfde zijn.
4. Het Stenen Tijdperk. Pas laat in de collectie gekomen. Ooit op een spellenbeurs gespeeld en toen niet onder de indruk. Maar blijkt nu heel goed te passen in de spelgewoontes van het gezin.
5. Puerto Rico kaartspel. Dit spel kenden we eerder dan de grote broer. Is de mindere qua spelbeleving en diepgang, maar komt veel vaker op tafel omdat je sneller kan beginnen en eerder klaar bent. Tegenwoordig speel ik het alleen nog maar middels de app. Op die manier heb ik al een paar mooie nieuwe tactieken kunnen uitproberen. Met een aquaduct en een zwarte markt kun je heel handig gebruik maken van die armoedige indigoververijen.
6. Agricola. Toen we Agricola net hadden werd het bijna stuk gespeeld. Na een aantal jaren blijkt het een echte “stayer” te zijn. Wordt niet elk jaar veel gespeeld, maar wel elk jaar. Het is leuk om te merken dat het je altijd nog kan verrassen.
7. Pandemie. Qua spelbeleving kunnen er weinig tippen aan Pandemie. Wie herinnert zich niet die ene keer dat met nog maar 1 uitbraak te gaan en nog maar 1 trekkaart op de stapel en het hele bord vol gekleurde blokjes het laatste medicijn uitgevonden werd? Of net niet?
8. Brass. Veel spellen zijn best vlot te leren omdat ze lijken op andere spellen. Want je moet grondstoffen verzamelen, of poppetjes aan het werk zetten. Brass kent geen gelijke. Dus het duurt even voor het in je hersenpan is doorgedrongen. Als het (steenkolen)vuurtje eenmaal is opgestookt, dan blijft het branden.
9. Camel Cup. Lekker gokken op kamelen. Voor jong en oud en altijd verrassend.
10. Ra. Knizia kan er wat van.
11. Regenwormen. Klassieker die nooit verveelt en in geen enkele spellenkast mag ontbreken.
12. Kolonisten van Catan. Ondertussen door veel spellen voorbijgestreefd, maar kan nog heel goed mee als middenmoter.
13. Wingspan. Onder alle drukte blijken een paar heel degelijke spelmechanismen te zitten. De gevederde vrienden maken het plaatje compleet.
14. Machiavelli. Ik ben blij dat dit spel nog steeds gewoon in de reguliere speelgoedwinkel te krijgen is. Dat maakt dat nog meer mensen er bij toeval mee in aanraking gaan komen. Terecht. Goedkoper én rijker dan Catan.
15. SmallWorld. De eerste stap in de bordspellenwereld voor mensen die Risk zat zijn. Wees voorzichtig met uitbreidingen.
16. Tikal. Van de beroemde masker-trilogie is dit de beste. Dan komt denk ik toch door het Indiana Jones-thema, dat wat meer aanspreekt dan de tempelfeesten van Java en de kanalen van Mexica.
17. Ticket to Ride Europe. Van de grote middelmatige drie (de andere twee zijn – vanzelfsprekend – Catan en Carcassonne) komt deze bij mij net iets hoger.
18. Puerto Rico. Niet voor niets stond Puerto Rico jarenlang nummer 1 op BoardGameGeek. En het heeft de tand des tijds ook nog eens prima weten te doorstaan. Ik lees wel eens wat kritiek op het Spartaanse (gedateerde?) uiterlijk. Nou, opsmuk is bij bordspellen meestal een teken van onmacht. Puerto Rico is menig modepopje de baas.

En dan nog twee die er ook in 2018 weer niet in stonden, maar die toch echt dit jaar in de top 100 moeten komen. ‘t Is wel het laatste jaar dat ik het probeer.

19. Dominant Species. “Laten we maar gewoon beginnen”, hoor je nog wel eens zeggen. Bij Dominant Species was ik daar eerst wat huiverig voor. Want er kan zo veel. Maar na een paar rondes weet iedereen wel wat hij of zij beter had kunnen doen en is het volop eten en gegeten worden.
20. Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648. Het Wilhelmus uit het hoofd kennen? Op klompen kunnen lopen? De weg naar de dichtstbijzijnde coffeeshop kunnen wijzen? Nee: een exemplaar van “Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648” in huis hebben én kunnen spelen is wat mij betreft voldoende om het Nederlanderschap te kunnen bewijzen.