roept jaarlijks op tot het insturen van een top 20 zodat daar de top 100 van de lage landen uit samengesteld kan worden. Dit jaar is dit mijn lijst.
Klaverjassen. Traditioneel op de
eerste plek: Klaverjassen. Dit jaar wederom het meest gespeelde spel
hier in huis. Het is vooral zo aantrekkelijk vanwege de korte potjes
van steeds 8 slagen, die na 16 keer culmineren tot 1 grote boom. Al
heb je de boom verloren, dan toch kun je een paar leuke rondjes
hebben gehad. Het is een spel dat lekker veel ruimte geeft voor
nakaarten en andere sfeerbepalende elementen, zoals eten, drinken en
kletsen.
Memoir '44. Nieuw in de kast als
alternatief voor Risk. Dit spel scoort vooral hoog op spelbeleving.
Het zijn maar een paar simpele regels en een handvol dobbelstenen,
en toch voelt het alsof het lot van je manschappen in jouw hand
ligt. WO2 zal nooit meer hetzelfde zijn.
Small World. Al wat langer in de
kast als alternatief voor Risk. In korte tijd de gezinsfavoriet
geworden. Dat wil zeggen dat je er iedereen wel minstens lauw voor
weet te krijgen. Heeft vooral met het fantasy-thema te maken.
Brass. Nieuw in de kast. Na drie
avonden regels doorlezen en tutorials bekijken durfde ik het wel aan
om dit beruchte spel te gaan spelen. En daar heb ik geen spijt van
gehad. Wat een heerlijke hersenkraker. Ik hoop dat er nog een tweede
keer komt. Maar dus na 1 keer spelen al in de top 20 terechtgekomen.
Mare Nostrum. Al wat langer in de
kast als alternatief voor Risk. En ondertussen als winnaar van de
“beste alternatief voor Risk”-verkiezing uit de bus gekomen. Dit
op grond van het feit dat het van de alternatieven het vaakst
gespeeld is het afgelopen jaar. Wat vooral goed is uitgewerkt, is
dat een wereldrijk behouden niet gemakkelijk is.
Boonanza. Uwe Rosenberg verdient
een standbeeld in de bordspellenhemel alleen op basis van dit spel.
Niet al te eenvoudig maar toch snel te leren. Het mooiste vind ik
dat vals spelen (de volgorde van de kaarten in je hand veranderen)
zo ontzettend makkelijk is. Het grenzeloze vertrouwen van Uwe in de
rechtschapenheid van de spelers is ontroerend.
Puerto Rico. Jarenlang de nummer 1
op BoardGameGeek, en terecht. Heerlijk uitgebalanceerd spel. Elke
keer weer een avontuur.
Puerto Rico kaartspel. Dit spel
kenden we eerder dan de grote broer. Is de mindere qua spelbeleving
en diepgang, maar komt veel vaker op tafel omdat je sneller kan
beginnen en eerder klaar bent.
Agricola. Toen we Agricola net
hadden werd het bijna stuk gespeeld. Na een aantal jaren blijkt het
een echte “stayer” te zijn. Wordt niet elk jaar veel gespeeld,
maar wel elk jaar.
Pandemie. Qua spelbeleving kunnen
er weinig tippen aan Pandemie. Wie herinnert zich niet die ene keer
dat met nog maar 1 uitbraak te gaan en nog maar 1 trekkaart op de
stapel en het hele bord vol gekleurde blokjes het laatste medicijn
uitgevonden werd? Of net niet?
Axis & Allies. Geleend van
kennissen als alternatief voor Risk. Je moet er even de tijd voor
nemen en met z'n allen in de juiste stemming zijn, maar dan heb je
ook wat.
Civilization. Nieuw in de kast als
alternatief voor Risk. Ook al is het een oudje. Kan nog uitstekend
meekomen met de jonkies. Ik zou heel graag een moderne versie van
dit spel uitgebracht zien worden. Nieuw artwork, hier en daar wat
sleutelen aan de regels misschien, en dan heb je volgens mij een
nieuwe klassieker.
Lord of the Rings. Bij de boeken
ben ik nooit verder gekomen dan halverwege het eerste deel, en bij
de films heb ik moeite om wakker te blijven, en bij het spel hebben
we Sauron nog nooit kunnen verslaan. De boeken en films laat ik
achter me, maar het spel blijf ik proberen.
Regenwormen. Klassieker die nooit
verveelt en in geen enkele spellenkast mag ontbreken.
Santiago. Dit spel haalt de top
100 waarschijnlijk niet. Jammer. Het mechanisme rondom het omkopen
van de kanaalopzichter is origineel en effectief. En dan zit er ook
nog zo'n mooi vormgegeven compact spel omheen. Alleen al het feit
dat je het speelbord niet hoeft open te klappen is een genot.
Le Havre. Uwe's “Agricola-plus”
kent minder spelbeleving maar meer breinbrekerij. Wel jammer dat een
vroeg opgelopen achterstand bijna niet meer in te halen valt.
Medina. Dit spel haalt de top 100
waarschijnlijk niet. Eén van de eerste spellen die ik kocht. Een
doos vol hout en een leeg bord is waar je mee begint. Het
eindresultaat, een woestijnstad, vind ik nog altijd adembenemend.
Prachtig uitgevoerd.
Kaiser. Dit spel haalt de top 100
waarschijnlijk niet. Nog maar twee keer gespeeld maar het smaakt
naar meer. Niet omdat ik denk dat het een uitstekend spel is, maar
omdat ik heel graag wil weten hoe het werkt. 't Is net als met
Brass: het geeft een heel ander soort speelplezier dan Agricola of
Pandemie. Het geeft het plezier van het ontdekken van de
mogelijkheden en de hoeken en randen van het spel. Een blik in het
brein van de maker.
Koehandel. Klassieker die nooit
verveelt en in geen enkele spellenkast mag ontbreken.
De bruggen van Shangri-La. Omdat
ik in mijn lijst toch graag 1 spel van Leo Colovini wil. Elk van
zijn spellen heeft verrassende en originele mechanieken. Dit is de
laatste ontdekking. Gered van de rommelmarkt.
