In historisch perspectief

Van sommige spellen weet je dat je ze ooit zult hebben zodra je ze ziet. Dat was bij mij het geval met Historia. Het speelbord zag er fantastisch uit, en het ging over het opbouwen van een beschaving.

Na aanschaf en nadere beschouwing blijkt het grafische aspect van de rest van het spel (kaarten en icoontjes) ietsje minder adembenemend, maar dat mag de pret niet drukken. Het is alleszins acceptabel en zelfs bewezen effectief. De grote hoeveelheid icoontjes is intimiderend maar snel aangeleerd.

In Historia probeer je een beschaving op te stuwen in de vaart der volkeren. Je doet dat door middel van een aantal acties, die je uitvoert door een kaart te spelen, grofweg:

• Kennis vergroten door middel van onderzoek.
• Kennis vergroten door middel van handel met een buur. (Kan alleen als de buur slimmer is.)
• Legermacht vergroten.
• Grondgebied vergroten.
• Een buur plunderen (Kan alleen als de buur zwakker is.)
• Rivalen in de pan hakken. (Kan alleen als de rivaal zwakker is.)
• Bevolking uitpersen.
• Monumenten oprichten.

En er is een actie 'revolutie' die er voor zorgt dat voor iedereen de beurt voorbij is. Je krijgt dan de twee actiekaarten die je het eerst gespeeld hebt terug, plus een kaart naar keuze. Het moment van de revolutie goed plannen is belangrijk in dit spel. Net als in het echte leven.

Daarnaast zijn de monumenten belangrijk, want die geven je allerlei voordeeltjes met betrekking tot de acties.

Dan heb je ook nog adviseurs en leiders en weet ik veel wat allemaal om het spel nog ingewikkelder te maken. En dan zijn er nog een heleboel uitbreidingen. Het is wel een spel waar je de aandacht er bij moet houden, anders dan mis je een voordeeltje of bonusactie.

En - o ja - er zijn CivBots! Dat zijn kaartgestuurde beschavingen die je het leven aardig lastig kunnen maken. Daardoor kun je het spel ook in je eentje (tegen 2-5 CivBots) spelen. Maar tegen echte mensen is leuker.

Ik vind 'm leuk. De manier waarop je de acties moet 'activeren' is slim bedacht. Soms heb je dringend behoefte aan het vergroten van kennis, maar dan ligt de kaart die dat doet onbereikbaar op de aflegstapel. Dat maakt revolutie aanlokkelijk, maar dan is de beurt voorbij. Dilemma's! Net als in het echte leven.

Uitgespeeld

Zaterdag 26 augustus 2017 was een historische dag, want toen is het me (ons) voor het eerst gelukt om Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648 uit te spelen. Na een moeizame nulde en eerste ronde ging het tempo vanaf ronde twee zowaar wat omhoog. Toen begon iedereen het een beetje door te krijgen. En meteen werd duidelijk wat zoal de lange speelduur veroorzaakt.

Ten eerste zijn er heel veel stappen. Geen van de stappen is overdreven ingewikkeld, maar alles bij elkaar kosten ze gewoon veel tijd.

Ten tweede kosten de stappen waarin je 'neuzen' toevoegt aan het speelbord heel veel tijd. Eerst moet je uitzoeken hoeveel neuzen je in totaal mag toevoegen. Daarna moet je goed kijken in welke provincie ze mogen, en hoeveel dan per provincie. Als iedereen dat gedaan heeft moet je per provincie kijken of er niet te veel zijn. En als je de hoeveelheid kloppend hebt gemaakt moet je ze de steden in schuiven, of niet. Dat allemaal op een onoverzichtelijk en te klein bord met te grote platte fiches.

Mijn idee om de fiches te vervangen door kubussen maakt de hantering mogelijk makkelijker. Als het ook nog de overzichtelijkheid vergroot, wordt de hoeveelheid werk die overblijft misschien meer acceptabel.