Eigengemaakt

De meeste voetbalkijkers willen voetbalspeler zijn. En de meeste bordspelspelers willen bordspelontwerper zijn, denk ik. Ik zit tenminste bij tijd en wijle opeens te knippen en te plakken omdat ik een briljant idee voor een nieuw bordspel heb. Gelukkig gaat dat gevoel vaak al snel weer over.

Op dit moment print, knip en lamineer ik aan een bordspel met de werktitel Opa's buren. Opa is in dit geval de stripfiguur Opa, die ik toevalligerwijs wekelijks teken voor Boerderij. Het eerste prototype was geknipt en gekleurd.

We speelden het met z'n tweeën en verzonnen de regels gaandeweg. En zijn vier soorten akkers: gras, aardappelen, suikerbieten en graan. Als je een nieuw veld, bestaande uit vier akkers, toevoegt ben je verplicht om minstens één akker aan te laten sluiten bij een bestaande akker. En je bent verplicht om Opa's akkers uit te breiden als je een veld aanlegt naast een veld waarop een akker van Opa aansluitbaar ligt. In plaats van een veld neerleggen mag je een boerderij stichten voor één munt per akker van hetzelfde gewas. Je krijgt munten voor elke akker die je toevoegt aan de boerderij van Opa (van Opa) of aan de boerderij van een andere speler (van de andere speler).

Het tweede prototype was in Photoshop gemaakt, geprint en gelamineerd.

We speelden het met z'n drieën en frummelden wat aan de regels. Zo kun je een andere boer failliet laten gaan waardoor hij verplicht wordt om zijn boerderij te verkopen voor de helft van het aantal akkers in munten, naar beneden afgerond. En je krijgt 5 punten aftrek voor elk gewas dat je niet verbouwt. Maar je mag wel op verschillende plekken hetzelfde gewas verbouwen.

Naar het zich laat aanzien is er één duidelijk winnende strategie: zo snel mogelijk kleine boerderijen stichten en vervolgens andermans boerderijen uitbreiden tot aan een faillissement. De puntentelling op het einde kan dat waarschijnlijk wel verhelpen. Bijvoorbeeld met een regel "munten zijn geen punten". Of een regel dat je niet failliet kunt gaan. Of een regel dat kleine boerderijen geen punten opleveren. Bijvoorbeeld door te stellen dat alleen de grootste boerderij van een bepaald gewas punten geeft. En eigenlijk wil ik er nog iets in hebben dat simuleert dat prijzen dalen bij veel aanbod. Akkers met aardappelen zijn niet veel waard als er heel veel akkers met aardappelen zijn. En dan nog iets met weersomstandigheden, ziekten en plagen en regelgeving van de overheid, en we zijn compleet.

Of we houden het simpel.

Piekiesmarktvangst (4/4)

Op de meeste rommelmarkten is het aanbod van spellen meest ... rommel. Zo ook op de Piekiesmarkt. Ook zie je altijd dezelfde spellen weer terug. Zo zag ik vele malen het Big Brother spel op een kleedje liggen. Daar keek ik instinctmatig van weg. Totdat ik op een kleedje zag dat er nog een ander spel achter stond. Dat bleek In de Ban van de Ring: het Duel te zijn.

Als je in mijn spellenkast kijkt zou je kunnen denken dat ik een liefhebber ben van In de Ban van de Ring. Ik heb (nu) maar liefst vier spellen met dat thema. De waarheid is dat ik qua boeken nooit door het eerste deel heen ben gekomen en ik qua films het moelijk vind om mijn ogen er bij open te houden. Dit spel kom ik doorheen en ik hou mijn ogen er bij open.

Je speelt het met zijn tweeën, en je speelt de strijd na tussen Gandalf en de Balrog op een brug. Om de beurt leg je een kaart aan die een verdedigende en een aanvallende kant heeft. De linkerkant van de kaart is de verdediging tegen de vorige kaart van de tegenstander, de rechterkant is de aanval op de volgende kaart van de tegenstander. Als je klappen incasseert verlies je punten, net zolang tot één van de aartsrivalen onder een bepaald niveau komt of de kaarten van de ronde op zijn. In totaal zijn er vier ronden. Elke ronde stijgt je personage op de brug, en wie aan het eind van de vierde ronde het hoogst staat heeft gewonnen. Bij ons was dat tot op heden altijd de Balrog.

Het spel heeft een rapportcijfer van 6,00 op BoardGameGeek en staat op de 2.131e plaats. Dat kan beter, maar is ook niet al te slecht. Al met al best een leuk spel voor 2 personen en geen slechte koop voor 2 euro.

"Spelletjesmiddag populairst als Burendagidee"

Van de website kloosterveen.eu (dinsdag 9 augustus 2011 17:44 ):

Spelletjesmiddag populairst als Burendagidee

Het populairste idee voor Burendag 2011 in Drenthe is het houden van een spelletjesmiddag. In de top drie staat het organiseren van een sportdag op de tweede plaats en het schoonmaken van de buurt maakt het drietal vol. Dat melden het Oranje Fonds en Douwe Egberts als organisatoren van de Burendag, die voor de zesde keer wordt gehouden.

In aanloop naar Burendag op 24 september hebben Drentse buur(t)genoten al 25 goede ideeën bedacht voor een leukere buurt. Gasselternijveen bedacht tot nu toe de meeste ideeën voor de dag, die dit jaar als thema 'Koppen bij elkaar' heeft gekregen. De initiatiefnemers roepen daarmee buren in heel Nederland op, de koppen bij elkaar te steken en samen Burendag te vieren.

In heel Nederland werden tot nu toe al zo'n 1200 ideeën bedacht, ruim 400 meer dan rond deze periode vorig jaar. Mensen met een goed idee voor de buurt kunnen tot 3 september bij het Oranje Fonds een bijdrage van maximaal 500 euro aanvragen. Buren die geen financiële steun nodig hebben, kunnen de activiteit wel aanmelden op de site en krijgen een feestpakket voor hun Burendag.

Nou, dan lopen we hier in Kloosterveen toch mooi op de zaken vooruit. Wij hebben al meerdere keren een Kloospelveense spellenmiddag gehouden. :-)

Piekiesmarktvangst (3/4)

De "kwaliteit" van een spel wordt door sommigen afgemeten aan het aantal zinvolle beslissingen dat je als speler nemen kunt. Het spel ganzenbord kent bijvoorbeeld geen enkele zinvolle beslissing: je doet gewoon wat de dobbelsteenworp je zegt.

Op de piekiesmarkt stuitte ik op het spel Take a Hike. Ik wist zeker dat ik het een keer op BoardGameGeek voorbij had zien komen. Maar ik kon me niet herinneren of dat was vanwege de hoge of vanwege de lage kwaliteit. Het spel moest maar liefst 3 euro opbrengen. "Voor elk kind 1 euro", zei moeders, terwijl drie bloedjes van kinderen mij hoopvol aanstaarden. Dus ik besloot om drie euro uit te tellen voor de doerakken. Dat bleek achteraf een weinig zinvolle beslissing. De Trektocht kent twee (zinvolle) beslissingen méér dan ganzenbord. Je kunt op een gegeven moment beslissen of je de rechter- of de linkerweg op de tweesprong neemt, en je kunt beslissen van wie je een dier steelt als je de beer draait. Verder is het de zoveelste ganzenbord-variant. Alleen is het gooien van de dobbelsteen vervangen door het aanslingeren van een pijl.

Rupsje snel-genoeg-van

Aan kinderspellen stel ik andere eisen dan aan 'gewone' spellen. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn en hier en daar een rare regel mag best. Een eenvoudig spel als Regenboogslang kan ik hogelijk waarderen. Zo niet het Rupsje Nooitgenoeg kaartspel. Wat is er mis mee?

• De kaarten zijn te groot. Als groot mens met kleine handen heb ik al genoeg moeite om ze vast te houden. Voor kinderen is het niet te doen, ook al krijg je er maar 5. Grote kaarten buigen ook nog eens veel sneller.
• Er staat belangrijke informatie midden op de kaart. Je kunt ze dus niet in een waaier vasthouden zodat je een hoekje ziet, zoals bij reguliere speelkaarten. Eigenlijk is het alleen te spelen als je de kaarten open op tafel legt. Dat haalt toch de spanning er een beetje uit.
• Het spel richt zich op hele kleine kinderen en bevat informatie die je moet lezen. De dagen van de week. Tenzij kinderen het boek uit hun hoofd kennen en precies weten op welke dag de rups wat eet ben je de hele tijd aan het helpen om een kaart te spelen die toegestaan is. Zoals ik al zei: alleen te spelen met open kaarten.
• Je hebt een vlinderkaart nodig om als laatste uit te kunnen spelen. Die moet je de hele tijd in je hand houden. En als je er eentje trekt moet je hem terug stoppen in de stapel en opnieuw schudden. Waarom?
• O ja, je moet een rupskaart voor je neerleggen in het begin. Ook al zo overbodig.
• De zondagskaart is een joker. Waarom? Ja, ik weet wel waarom: ze hadden een jokerkaart nodig. Maar met het boek heeft het niks te maken.

Pluspuntje: de plaatjes zijn mooi. Maar het spel heeft nauwelijks of niks met het boek te maken, en het is ook nog eens slecht bedacht. Met één van beide (een goede adaptatie van het boek of een interessant spel) had ik vrede kunnen hebben. Allebei was mooi geweest. Iets met een rupskaart waar je een rijtje dagen en/of etenswaren bij moet leggen. Of dat je samen de rups moet helpen om alles op te eten. Het thema leent zich goed voor een coöperatief spel voor kinderen.

Misschien ga ik er nog een keer over nadenken. Anders is het alleen maar oud papier in de spellenkast.