- De kaarten zijn te groot. Als groot mens met kleine handen heb ik al genoeg moeite om ze vast te houden. Voor kinderen is het niet te doen, ook al krijg je er maar 5. Grote kaarten buigen ook nog eens veel sneller.
- Er staat belangrijke informatie midden op de kaart. Je kunt ze dus niet in een waaier vasthouden zodat je een hoekje ziet, zoals bij reguliere speelkaarten. Eigenlijk is het alleen te spelen als je de kaarten open op tafel legt. Dat haalt toch de spanning er een beetje uit.
- Het spel richt zich op hele kleine kinderen en bevat informatie die je moet lezen. De dagen van de week. Tenzij kinderen het boek uit hun hoofd kennen en precies weten op welke dag de rups wat eet ben je de hele tijd aan het helpen om een kaart te spelen die toegestaan is. Zoals ik al zei: alleen te spelen met open kaarten.
- Je hebt een vlinderkaart nodig om als laatste uit te kunnen spelen. Die moet je de hele tijd in je hand houden. En als je er eentje trekt moet je hem terug stoppen in de stapel en opnieuw schudden. Waarom?
- O ja, je moet een rupskaart voor je neerleggen in het begin. Ook al zo overbodig.
- De zondagskaart is een joker. Waarom? Ja, ik weet wel waarom: ze hadden een jokerkaart nodig. Maar met het boek heeft het niks te maken.
Pluspuntje: de plaatjes zijn mooi. Maar het spel heeft nauwelijks of niks met het boek te maken, en het is ook nog eens slecht bedacht. Met één van beide (een goede adaptatie van het boek of een interessant spel) had ik vrede kunnen hebben. Allebei was mooi geweest. Iets met een rupskaart waar je een rijtje dagen en/of etenswaren bij moet leggen. Of dat je samen de rups moet helpen om alles op te eten. Het thema leent zich goed voor een coöperatief spel voor kinderen.
Misschien ga ik er nog een keer over nadenken. Anders is het alleen maar oud papier in de spellenkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten