Monopoly met binnenstraten

Nog meer Monopoly. DPG Media neemt een groot gedeelte van Sanoma over. Het artikel daarover in Trouw wordt opgefleurd met een plaatje van het wereldberoemde gezelschapsspel. Het is wel duidelijk dat Sanoma gigantisch is, want er is een hele binnenring nodig om alle titels een 'straat' te kunnen geven.

Marre & Marnix hebben hun hypotheek overgesloten ...

... en dat geld hebben ze gebruikt om Monopoly (Junior) te kopen.
Wat doet vermoeden dat ze niet goed met geld om kunnen gaan. Of in ieder geval niet goed op de hoogte zijn van de vele veel leukere spellen die je kunt kopen met dat geld.
Nou ja, als de kinderen (pardon: kids) het maar leuk vinden.

Hellboy houdt niet van spelletjes

In de nieuwe Hellboy-film, te zien op Netflix, is te zien dat Hellboy "does not like to play games". Behalve als het Yahtzee is. Waar ik me dan niks bij kan voorstellen. Er zijn nog zo veel veel leukere spellen? Blood Rage lijkt me wel wat voor hem.

8 - 18 - 28

Wij van De Vrolijcke Gans hebben onze spelfrequentie opgeschroefd. En verspringend gemaakt. Voortaan spelen we elke achtste, achttiende en achtentwintigste van de maand spellen in Hofpoort Incluis.

In de boeken

Eerder dit jaar mocht ik The Shores of Tripoli uitproberen. Na 5 spellen stuurde ik de bedenker wat gedachten. Dat was blijkbaar genoeg bijdrage om in het regelboek terecht te mogen komen. Het spel is nu te verkrijgen via Kickstarter. Het was mijn bedoeling om geen spellen meer via Kickstarter te ondersteunen - er zijn er nog meerdere onderweg - maar deze kan ik natuurlijk niet voorbij laten gaan.

Scherp gehoor

Volgens recente berichten is het spel Town Builder: Coevorden onderweg naar de Europese ondersteuners. Logisch dus dat ik met gespitste oren de voordeur in de gaten houdt. En elk bezorgersbusje kan op mijn warme belangstelling rekenen.

Toevallig deze week al erg veel collectanten aan de deur gehad. Daar doe ik ook voor open. Maar mijn lichte teleurstelling zal ze niet ontgaan zijn.

Vandaag dan toch een heus pakje. Maar waarom zo klein? O, een andere 'kickstarter': Maquis. Over een verzetsgroep in WO numero 2.

Kaart

Gevonden in het blad Vind: een aankondiging van een expositie in museum MORE. "For Real" (of FORREAL of FOREAL). Britse realisten uit de jaren '20 en '30. Eén van die Britse realisten heeft een kaartspelende vrouw op het canvas vastgelegd.

Ze zit alleen aan tafel, wat doet vermoeden dat het een éénpersoons spel betreft. Of is ze een waarzegster? Ik weet te weinig van kaartspellen en waarzeggerij om er iets verstandigs over te kunnen zeggen.

De kans bestaat ook nog dat het allemaal louter symboliek is. Er liggen ook nog appels op tafel (De verboden vrucht? De zondeval?) en veldbloemen (Herfst? Vergankelijkheid?).

Ik ben bang dat ik naar de tentoonstelling moet om er achter te komen.

The 100 Thing Challenge

Is het mogelijk om het aantal dingen in je leven te beperken tot 100? De schrijver van dit boek heeft het geprobeerd. Waarbij hij gemakshalve een bibliotheek als 1 ding beschouwt.

Ooit had ik 99 spellen en heb ik lang nagedacht over wat mijn 100e spel moest worden. Dat werd Smallworld. Nu heb ik er tegen de 150 (excl. uitbreidingen) en zou ik wel terug willen naar 100.

Ik denk dat me dat best zou kunnen lukken. Verscheidene spellen in mijn verzameling hebben de één of andere vorm van emotionele waarde, zonder dat ze daadwerkelijk gespeeld (gaan) worden. Die lijken mij dan als eerste in aanmerking te komen.

Als ik maar een goed huis voor ze zou kunnen vinden. Naar de kringloop brengen is nogal harteloos.

Ik zou zeggen: zoek mijn bezittingen op op BoardGameGeek (username: hermanroozen), en kijk of er wat voor u bij zit.

53

Nog meer The Big Bang Theory

Nog meer The Big Bang Theory. In de kast van Leonard en Sheldon zien we, naast Monopoly, Dominion en Tikal. Opmerkelijk genoeg hebben Howard en Bernadette (in dezelfde aflevering volgens mij, maar zeker weten doe ik het niet meer) dezelfde spellen in de kast staan. Ik denk dat de mensen die de set in elkaar zetten steeds uit dezelfde voorraad spullen putten.

S8: A13

In The Big Bang Theory doen ze aan spelletjes. Ik heb wel eens (volgens mij) Dungeons & Dragons op tafel zien liggen, en (volgens mij) Talisman. En er is een aflevering waarin ze een onderhandeling in Catan schunnig opvatten. "Do you have wood for sheep" en dergelijke. In aflevering 13 van seizoen 8 zag ik voor het eerst spellen die net ietsje minder voor de hand liggend zijn: Ticket to Ride en Forbidden Island.

Pax

Binnen! Pax Pamir. Niet meer zo blij geweest met de arrivering van een spel sinds Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648. Dat wil wat zeggen.

Dit gezegd hebbende: van mij mag Cole Wehrle dat deel van de wereldgeschiedenis ook wel onder handen nemen. Ik ben benieuwd wat daar uit komt.

De houten schijfjes op de foto heb ik ondertussen met vloerlak onder handen genomen. Spannend.

In de ruimte is het koud

Gisteren bij 35 graden Space Explorers gespeeld. In de ruimte nadert de temperatuur het absolute nulpunt, maar dat mocht niet baten.

In Space Explorers ben je een onderzoekscentrum aan het voorzien van kundige onderzoekers. Met de juiste combinatie van onderzoekers kun je ruimteprojecten uitvoeren. Als alle 5 beschikbare ruimteprojecten voltooid zijn, of als 1 van de spelers 12 onderzoekers in zijn centrum heeft, is het spel afgelopen en worden de punten geteld.

Er zitten een paar kleine venijnigheden in het spel die het niet al te eenvoudig maken.

• Ten eerste komt het onderzoek dat je doet ten goede aan de speler naast je. Die heeft daardoor meer mogelijkheden om onderzoekers aan te trekken.
• Ten tweede verdwijnen er geen onderzoekers uit beeld. Als je een onderzoeker afstoot (om een andere aan te kunnen trekken) dan komt deze beschikbaar voor anderen om te rekruteren.
• Ten derde krijg je korting op de rekruteringskosten als je al meerdere onderzoekers met dezelfde expertise hebt.

Dit maakt de beslisboom behoorlijk complex. En een goede dan wel foute beslissing kan verstrekkende gevolgen hebben. Tot nu toe heb ik het 3 keer gespeeld, met 2 personen, en in elk van de gevallen won de winnaar met een straatlengte verschil, zonder dat het overduidelijk was welke strategie werd toegepast.

Een spel dat zeker nog wat bestudering (lees: vaker spelen!) behoeft.

Regels!

Altijd leuk als er een spel wordt gespeeld in een film of serie. In het donkere The Handmaid's Tale spelen ze Scrabble.

Maar volgens 'het internet' worden de regels met voeten getreden. Mij niet meteen opgevallen (wel dat ze nogal exorbitante woorden legden), maar ik snap de frustratie. Zie eerdere berichten met de tag 'opmerkelijk'.

Als een blok

Pakweg driekwart jaar geleden viel ik als een blok voot Deus lo Vult. 

Een spel over de kruistochten met verbluffende illustraties. Ik heb een video gekeken en het spelmechanisme leek me weinig interessant. Toch ondersteunt. Maar nu komen er berichten binnen dat het de makers allemaal wat tegen valt, vooral qua portokosten, en dat er geld bij moet. 10 tot 25 euro.

Wablief?

Ik ben benieuwd hoe ze dat alsnog binnen denken te gaan krijgen.

Kicken

Toch is het altijd weer schrikken als je kredietkaardafschrift laat zien dat er behoorlijke bedragen naar KICKSTARTER.COM zijn geschoven. Met name omdat niet meteen duidelijk is waarvoor. Een korte naspeuring leert deze keer dat het gaat om Maquis en Freedom!. Dat zijn respectievelijk een eenpersoons spel over het Franse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, en een tweepersoonsspel over de Griekse onafhankelijkheidsoorlog. Om de één of andere reden bevat mijn verzameling steeds meer spellen met een oorlog als thema. Dat komt denk ik vooral omdat je er wat van kunt leren over de geschiedenis. Dat ze vaak asymmetrisch zijn bevalt me ook wel.

Het grote wachten is begonnen. Of, nee: gaat verder.

Mijn Spellengek top 100 - 2019

Spellengek.nl top 100 – 2019

Van de spellen die ik in mijn top 20 opvoer komt doorgaans nog niet de helft in de top 100 terecht. Dit jaar heb ik daarom wederom de top 100 van vorig jaar als uitgangspunt genomen voor mijn eigen lijst. Dat geeft mijn favorieten uit de top 100 misschien een extra stimulans.

1. Twilight Struggle. Tot mijn grote schrik stond vorig jaar de jarenlange nummer 1 van BoardGameGeek niet in de spellengek top 100. Hopelijk kan ik met deze nummer 1 notering bij mij deze vreselijke omissie herstellen. Het ziet er complex uit, maar het regelboek is kraakhelder, en de regels zijn relatief eenvoudig voor de enorme diepgang die het spel heeft.
2. Boonanza. Die moet dan toch maar even plek maken voor Twilight Struggle. Als deze nou dit jaar er uit ligt draaien we het weer om. Uwe Rosenberg verdient een standbeeld in de bordspellenhemel alleen op basis van dit spel. Niet al te eenvoudig maar toch snel te leren. Het mooiste vind ik dat vals spelen (de volgorde van de kaarten in je hand veranderen) zo ontzettend makkelijk is. Het grenzeloze vertrouwen van Uwe in de rechtschapenheid van bordspelliefhebbers is ontroerend.

Daarna is het even zoeken. Veel publieksfavorieten als Dominion en Imperial Settlers kunnen me weinig bekoren omdat ze in mijn hoofd het mooie Engels begrip multiplayer solitaire oproepen. Je hoeft elkaar heus niet voortdurend van het bord af te meppen, maar een béétje interactie, een béétje gezamenlijkheid bij een bordspel is toch niet te veel gevraagd?

3. Memoir '44. Dit spel scoort vooral hoog op spelbeleving. Het zijn maar een paar simpele regels en een handvol dobbelstenen, en toch voelt het alsof het lot van je manschappen in jouw hand ligt. WO2 zal nooit meer hetzelfde zijn.
4. Het Stenen Tijdperk. Pas laat in de collectie gekomen. Ooit op een spellenbeurs gespeeld en toen niet onder de indruk. Maar blijkt nu heel goed te passen in de spelgewoontes van het gezin.
5. Puerto Rico kaartspel. Dit spel kenden we eerder dan de grote broer. Is de mindere qua spelbeleving en diepgang, maar komt veel vaker op tafel omdat je sneller kan beginnen en eerder klaar bent. Tegenwoordig speel ik het alleen nog maar middels de app. Op die manier heb ik al een paar mooie nieuwe tactieken kunnen uitproberen. Met een aquaduct en een zwarte markt kun je heel handig gebruik maken van die armoedige indigoververijen.
6. Agricola. Toen we Agricola net hadden werd het bijna stuk gespeeld. Na een aantal jaren blijkt het een echte “stayer” te zijn. Wordt niet elk jaar veel gespeeld, maar wel elk jaar. Het is leuk om te merken dat het je altijd nog kan verrassen.
7. Pandemie. Qua spelbeleving kunnen er weinig tippen aan Pandemie. Wie herinnert zich niet die ene keer dat met nog maar 1 uitbraak te gaan en nog maar 1 trekkaart op de stapel en het hele bord vol gekleurde blokjes het laatste medicijn uitgevonden werd? Of net niet?
8. Brass. Veel spellen zijn best vlot te leren omdat ze lijken op andere spellen. Want je moet grondstoffen verzamelen, of poppetjes aan het werk zetten. Brass kent geen gelijke. Dus het duurt even voor het in je hersenpan is doorgedrongen. Als het (steenkolen)vuurtje eenmaal is opgestookt, dan blijft het branden.
9. Camel Cup. Lekker gokken op kamelen. Voor jong en oud en altijd verrassend.
10. Ra. Knizia kan er wat van.
11. Regenwormen. Klassieker die nooit verveelt en in geen enkele spellenkast mag ontbreken.
12. Kolonisten van Catan. Ondertussen door veel spellen voorbijgestreefd, maar kan nog heel goed mee als middenmoter.
13. Wingspan. Onder alle drukte blijken een paar heel degelijke spelmechanismen te zitten. De gevederde vrienden maken het plaatje compleet.
14. Machiavelli. Ik ben blij dat dit spel nog steeds gewoon in de reguliere speelgoedwinkel te krijgen is. Dat maakt dat nog meer mensen er bij toeval mee in aanraking gaan komen. Terecht. Goedkoper én rijker dan Catan.
15. SmallWorld. De eerste stap in de bordspellenwereld voor mensen die Risk zat zijn. Wees voorzichtig met uitbreidingen.
16. Tikal. Van de beroemde masker-trilogie is dit de beste. Dan komt denk ik toch door het Indiana Jones-thema, dat wat meer aanspreekt dan de tempelfeesten van Java en de kanalen van Mexica.
17. Ticket to Ride Europe. Van de grote middelmatige drie (de andere twee zijn – vanzelfsprekend – Catan en Carcassonne) komt deze bij mij net iets hoger.
18. Puerto Rico. Niet voor niets stond Puerto Rico jarenlang nummer 1 op BoardGameGeek. En het heeft de tand des tijds ook nog eens prima weten te doorstaan. Ik lees wel eens wat kritiek op het Spartaanse (gedateerde?) uiterlijk. Nou, opsmuk is bij bordspellen meestal een teken van onmacht. Puerto Rico is menig modepopje de baas.

En dan nog twee die er ook in 2018 weer niet in stonden, maar die toch echt dit jaar in de top 100 moeten komen. ‘t Is wel het laatste jaar dat ik het probeer.

19. Dominant Species. “Laten we maar gewoon beginnen”, hoor je nog wel eens zeggen. Bij Dominant Species was ik daar eerst wat huiverig voor. Want er kan zo veel. Maar na een paar rondes weet iedereen wel wat hij of zij beter had kunnen doen en is het volop eten en gegeten worden.
20. Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648. Het Wilhelmus uit het hoofd kennen? Op klompen kunnen lopen? De weg naar de dichtstbijzijnde coffeeshop kunnen wijzen? Nee: een exemplaar van “Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648” in huis hebben én kunnen spelen is wat mij betreft voldoende om het Nederlanderschap te kunnen bewijzen.

"Waar komt die zonneweide?"

In het periodiek van Milieudefensie staat een artikel over een spel. Een spel waarbij bewoners keuzes moeten maken in de energietransitie.

Ik zou zoiets eerlijk gezegd geen spel noemen. Een simulatie? Een keuzemodel?

Het heeft vakjes en pionnen en keuzemomenten en regels en van alles wat een spel een spel maakt. Je kunt zelfs winnen. Van het spel.

En toch.

The Shores of Tripoli

Er zijn drie spellen die ik op BoardGameGeek een 10 heb gegeven, en daar is Twilight Struggle er één van. Dat is niet onopgemerkt gebleven, want Kevin Bertram benaderde mij met de vraag of ik zijn 'work in progress' - een spel dat uit een soortgelijk vaatje wilde tappen - wilde testen. Een volmondig 'ja' was mijn antwoord. Niet veel later ontving ik de nodige PDF-jes in de mail en kon ik gaan printen, knippen, lamineren, plakken en onderdelen bijbestellen. En nu heb ik opeens een 'print and play'-exemplaar van The Shores of Tripoli.

Plaats van handeling is de Middellandse Zee, alwaar een Amerikaanse vloot - samen met de Zweden - piraterij probeert tegen te houden. Deze schermutselingen staan bekend onder de naam Eerste Barbarijse Oorlog (1801-1805).

Ik hou van spellen waar je wat van kunt leren.

Wist u dat er ook een Tweede Barbarijse Oorlog (1815) is geweest? Daar deden blijkbaar ook nog eens 6 Nederlandse fregatten aan mee.

Het houdt maar nooit op, die geschiedenis.

Verstand van zaken

ShopAlike.nl adverteert op Facebook met de vraag "In welk kaartspel ben jij niet te verslaan?" Met daarbij een foto van een bordspel, namelijk Helvetiq, dat ook nog eens niet in hun shop te verkrijgen is.

Dat kon ik natuurlijk niet over mijn kant laten gaan.

Het spel Helvetiq heb ik ooit in een kringloopwinkel gevonden, enige tijd bewonderd omdat het er erg leuk uit ziet, en vervolgens van de onderdelen ontdaan en naar het oud papier gebracht.

De uitgever van Helvetiq is - hoe verzin je het - Helvetiq, en die hebben ondertussen een hele reeks (kleine) spellen op hun naam staan. Die er stuk voor stuk leuk uit zien.

De tuin van meneer Koolhoofd

Over het algemeen val ik bij een spel eerder voor het mechanisme dan voor de plaatjes. Recentelijk heb ik nog Table Battles aangeschaft, dat qua vormgeving nauwelijks boven een spreadsheet uit stijgt.

Maar bij Mr. Cabbagehead's Garden ging ik meteen voor de bijl bij het zien van de prachtige Victoriaanse groentemensen.

In het spel probeer je een blauw lint te verdienen met je tuin. Dat doe je door indruk te maken op de tuinjury. Dat doe je door groente te verbouwen op een manier waar de jury voor valt. Een beetje verspreid over je veldjes van 3 bij 6, maar wel soort bij soort. Drie keer ga je op vakantie, en dan komen de nieuwsgierige en jaloerse buren langs om de boel in de war te schoppen.

Je speelt het spel in je eentje, maar er is een variant voor twee spelers. Geen hoogvlieger, maar wel leuk om te doen, en bijzonder sfeervol vanwege de tekeningen en de teksten. Het is me helaas nog niet gelukt om een tuin te maken waar de jury van onder de indruk is. Beleefd gemompel is al wat ik krijg.

Backgammon - for the rest of us

Gezien op YouTube: een fragment van een aflevering Seinfeld waarin Jerry en Elaine Backgammon aan het spelen zijn. Als ik het me goed herinner had Jerry meerdere spellen op zijn kast staan, ik weet alleen niet meer welke. Zeeslag? Volgens mij is er ook een aflevering waarin de ouders van Jerry Scrabble spelen. En dan hebben we natuurlijk nog de aflevering dat George Triviant speelt.

"The Moops."

Zou die drukfout er echt in hebben gezeten? Niet onwaarschijnlijk.

De pleeggezinnen van Catan

Gisteren in dagblad Trouw: een artikel over pleeggezinnen. Dat is niet altijd even makkelijk. Met een foto van een gehusseld potje Catan. Ik kan me niet voorstellen op welke manier de spelonderdelen zo bij elkaar kunnen komen. Ik vermoed dat de foto in scène is gezet.

Nou zijn we toevallig zelf ook een tijdlang pleeggezin geweest. Een spelletje is een uitstekende manier om te kijken wat voor vlees je in de kuip hebt. De spellen die ik daarvoor heb ingezet zijn onder andere Regenboogslang, Schotten Totten, Boonanza en Sla je slag(room). En natuurlijk Regenwormen.

Atlantis, ren naar Vlucht van

Na heel wat jaren trouwe dienst heb ik Vlucht van Atlantis naar de kringloop gebracht. Daar zijn meerdere versies van. Hier kunt u meer lezen over de versie die ik had.

Met de komst van nog enkele kickstarters in het achterhoofd vond ik dat het tijd werd om weer wat ruimte in de kast te maken. Bovendien zijn de spellen die ik tegenwoordig speel wat ingewikkelder dan deze. Ik verwacht niet dat het ooit nog op tafel was gekomen.

Wilt u dit exemplaar bemachtigen? Haast u naar KringelZ Coevorden. Misschien ligt het er nog.

Een nieuwe kaart

Af en toe werk ik aan het herontwerp van het speelbord van Revolution: The Dutch Revolt 1568-1648. Een mens moet een hobby hebben. Ik experimenteer wat met icoontjes en kleuren. Mijn belangrijkste doel is om het speelbord helderder te krijgen. Een idee waar ik mee stoei is tekeningen van gebouwen om de universiteits- en handelssteden te markeren. Franeker is beide, Deventer is geen van beide.

Lekker leeg, toch? Maar wat nog helemaal niet in de kaart zit is de blokken voor de legers. We zijn er nog lang niet.

Het zal wel kunst zijn

Gezien in de wachtkamer van de tandarts. Een zeefdruk van Corneille. Een schaakbord met figuren er omheen. Meer dan twee koningen, meer dan twee dames, twee torens, twee paarden, en nog wat losse figuren.

In ieder geval niet de voor het spelen van het edele schaakspel benodigde stukken.

Dat mag een kunstenaar doen.

Maar waarom zou je?

En mooi vind ik het ook al niet.

Genoeg gemopperd. Gelukkig nieuwjaar.