Opeens lag het spel
40! in de spellenkast. De naam is afkomstig van het aantal kaarten dat er op tafel ligt. In je hand heb je twee dobbelkaarten. Daar staat een dobbelsteen op, van 1 tot 6. Als je begint speel je een dobbelkaart en pak je de overeenkomstige puntenkaart. Als je weer aan de beurt bent speel je een dobbelkaart en pak je de puntenkaart met het aantal punten van de vorige puntenkaart plus de waarde van de dobbelkaart. 4 + 5 = 9, bijvoorbeeld. Die kan in het midden op tafel liggen of bij een andere speler in een rij. Want daar draait het om: rijen kaarten maken totdat je de kaart met nummer 40 kunt pakken. Je mag maximaal 3 rijen tegelijk hebben om dat te proberen. Als je de kaart met 40 hebt wordt de waarde van je rij geteld en worden de kaarten uit de rij teruggelegd. Wie het eerst 40 punten heeft, heeft gewonnen. Geen onaardig spel van de twee beroemde spelontwerpers Kramer en Kiesling.
Na onderzoek op BoardGameGeek kwam ik er achter dat dit een kaartvariant van het beruchte spel Mens-erger-je-niet behoort te zijn. De heren zijn wonderwel in die opzet geslaagd. De frustratie is duidelijk herkenbaar. Maar gelukkig minder erg dan bij de oudere broer. Bij Mens-erger-je-niet moet je helemaal terug naar het begin als je er af wordt gegooid. Bij 40! kun je kaarten kwijtraken aan je tegenstander. Ook niet leuk, maar je houdt er altijd wel wat over en kunt ook wat aan risicospreiding en terugpakken doen.
