De website
spellengek.nl maakt elk jaar een top 100 van de lage landen. Hierna volgt mijn inzending dit jaar. Spellen die vetgedrukt staan hebben de top 100 gehaald, met daarachter hun plaats in het eindklassement.
- - -
Spellengek.nl top
100 – 2017
Van de spellen die
ik in mijn top 20 opvoer komt doorgaans nog niet de helft in de top
100 terecht. Dit jaar heb ik daarom de top 100 van 2016 als
uitgangspunt genomen voor mijn eigen lijst. Onder andere mijn
traditionele nummer 1 klaverjassen heeft daardoor het veld moeten
ruimen. Maar mijn favorieten uit de top 100 krijgen misschien een
extra stimulans. Met dan natuurlijk op nummer 1:
Boonanza. (59) Uwe
Rosenberg verdient een standbeeld in de bordspellenhemel alleen op
basis van dit spel. Niet al te eenvoudig maar toch snel te leren.
Het mooiste vind ik dat vals spelen (de volgorde van de kaarten in
je hand veranderen) zo ontzettend makkelijk is. Het grenzeloze
vertrouwen van Uwe in de rechtschapenheid van bordspelliefhebbers is
ontroerend.
Daarna
is het even zoeken. Veel publieksfavorieten als Dominion en Imperial
Settlers kunnen me weinig bekoren omdat ze in mijn hoofd het mooie
Engels begrip multiplayer
solitaire oproepen. Je
hoeft elkaar heus niet voortdurend van het bord af te meppen, maar
een béétje interactie, een béétje gezamenlijkheid bij een
bordspel is toch niet te veel gevraagd?
Twilight Struggle. (61)
Twee jaar geleden mocht ik Twilight Struggle toevoegen aan de
verzameling. Om daarna te ontdekken dat de jarenlange nummer
1-positie op BoardGameGeek volkomen terecht is. Het ziet er complex
uit, maar het regelboek is kraakhelder, en de regels zijn relatief
eenvoudig voor de enorme diepgang die het spel heeft.
Memoir '44. (36) Dit
spel scoort vooral hoog op spelbeleving. Het zijn maar een paar
simpele regels en een handvol dobbelstenen, en toch voelt het alsof
het lot van je manschappen in jouw hand ligt. WO2 zal nooit meer
hetzelfde zijn.
Het Stenen Tijdperk. (4) Pas
laat in de collectie gekomen. Ooit op een spellenbeurs gespeeld en
toen niet onder de indruk. Maar blijkt nu heel goed te passen in de
spelgewoontes van het gezin.
Puerto Rico kaartspel. (81)
Dit spel kenden we eerder dan de grote broer. Is de mindere qua
spelbeleving en diepgang, maar komt veel vaker op tafel omdat je
sneller kan beginnen en eerder klaar bent. Tegenwoordig speel ik het
alleen nog maar middels de app. Op die manier heb ik al een paar
mooie nieuwe tactieken kunnen uitproberen. Met een aquaduct en een
zwarte markt kun je heel handig gebruik maken van die armoedige
indigoververijen.
Agricola. (9) Toen
we Agricola net hadden werd het bijna stuk gespeeld. Na een aantal
jaren blijkt het een echte “stayer” te zijn. Wordt niet elk jaar
veel gespeeld, maar wel elk jaar. Het is leuk om te merken dat het
je altijd nog kan verrassen. Pas speelde ik met 4 eerstelingen en
dacht het wel een beetje kalm aan te kunnen doen. Ternauwernood aan
de hongerdood ontsnapt en met een schamele twintig-nog-wat punten
onderaan geëindigd.
Pandemie. (18)
Qua spelbeleving kunnen er weinig tippen aan Pandemie. Wie herinnert
zich niet die ene keer dat met nog maar 1 uitbraak te gaan en nog
maar 1 trekkaart op de stapel en het hele bord vol gekleurde blokjes
het laatste medicijn uitgevonden werd? Of net niet? Heb het
afgelopen jaar aan meerdere eerstelingen uit mogen leggen, en die
waren allemaal enthousiast.
Brass. (75)
Veel spellen zijn best vlot te leren omdat ze lijken op andere
spellen. Want je moet grondstoffen verzamelen, of poppetjes aan het
werk zetten. Brass kent geen gelijke. Dus het duurt even voor het in
je hersenpan is doorgedrongen. Als het (steenkolen)vuurtje eenmaal
is opgestookt, dan blijft het branden.
Love Letter. (43)
Lekker Luchtig.
A Game of
Thrones. Nu ik de TV-serie gezien heb begrijp ik het bordspel ook
wat beter. Mooi alternatief voor de mensen die Risk wel een beetje
zat zijn.
Yspahan. Een
sfeervolle vormgeving en een innovatieve manier om dobbelstenen te
gebruiken maken dit een pareltje.
Macao. Een
sfeervolle vormgeving en een innovatieve manier om dobbelstenen te
gebruiken maken dit een pareltje.
Take 5!. De
spellenavonden van spellenvereniging ‘De Vrolijcke Gans’ worden
regelmatig afgesloten met een paar potjes Take 5! Bedrieglijk
eenvoudig.
Machiavelli. (53)
Ik ben blij dat dit spel nog steeds gewoon in de Intertoys te
krijgen is. Dat maakt dat nog meer mensen er bij toeval mee in
aanraking gaan komen. Terecht. Goedkoper én rijker dan Catan.
SmallWorld. (42)
De eerste stap in de bordspellenwereld voor mensen die Risk zat
zijn.
Tikal. (41) Van
de beroemde masker-trilogie is dit de beste. Dan komt denk ik toch
door het Indiana Jones-thema, dat wat meer aanspreekt dan de
tempelfeesten van Java en de kanalen van Mexica.
Ticket to Ride Europe.
(27)
Van de grote middelmatige drie (de andere twee zijn –
vanzelfsprekend – Catan en Carcassonne) komt deze bij mij net iets
hoger.
Puerto Rico. (1) Niet
voor niets stond Puerto Rico jarenlang nummer 1 op BoardGameGeek. En
het heeft de tand des tijds ook nog eens prima weten te doorstaan.
Ik lees wel eens wat kritiek op het Spartaanse (gedateerde?)
uiterlijk. Nou, opsmuk is bij bordspellen meestal een teken van
onmacht. Puerto Rico is menig modepopje de baas.
En dan nog twee
die er in 2016 niet in stonden, maar die toch echt dit jaar in de top
100 moeten komen:
Dominant
Species. “Laten we maar gewoon beginnen”, hoor je nog wel eens
zeggen. Bij Dominant Species was ik daar eerst wat huiverig voor.
Want er kan zo veel. Maar na een paar rondes weet iedereen wel wat
hij of zij beter had kunnen doen en is het volop eten en gegeten
worden.
Revolution:
The Dutch Revolt 1568-1648. Het Wilhelmus uit het hoofd kennen? Op
klompen kunnen lopen? De weg naar de dichtstbijzijnde coffeeshop
kunnen wijzen? Nee: een exemplaar van “Revolution: The Dutch
Revolt 1568-1648” in huis hebben én kunnen spelen is wat mij
betreft voldoende om het Nederlanderschap te kunnen bewijzen.
