Tegeltjeswijsheid

Het lijkt tegenwoordig wel of spellen steeds ingewikkelder worden. Ik geef Agricola de schuld. Daar kreeg je een setje basisregels plus een hele stapel kaarten met uitzonderingen daarop. (Geen kwaad woord verder over Agricola.) Opeens leken meer spellenbedenkers dit toe te passen. Op zich niks mis mee, maar je vervreemd daarmee wel de gelegenheidsspeler.

Gelukkig is er nu Azul. Verzonnen door Michael Kiesling, een oude rot in het vak. (Tikal, Mexica, Java, Torres, ...) Tegeltjes verzamelen en vervolgens aanleggen volgens een paar bedrieglijk eenvoudige regels. Je kunt tegenstanders dwars zitten door tegels te kiezen die zij hard nodig hebben, of door ze tegels in de maag te splitsen die ze niet kunnen gebruiken en dus strafpunten opleveren.

Op het rijtje van 4 foto's hier onder is de eerste er eentje van Azul. Prachtig spelmateriaal.

Daarna nog Chairs, een soort liefdesbaby van Jenga en Pinguin Panic, waarin je stoelen moet stapelen totdat ze op zijn.
En King of Tokyo, waarin je Tokyo moet veroveren en moet zien te behouden met een monster dat je naar wens kunt aansterken.
En Dixit, waarin je een plaatje zodanig moet beschrijven dat precies 1 medespeler kan raden welk plaatje je bedoeld.

Best simpele spellen.

Dus misschien valt het nog wel mee met de ingewikkeldheid van nieuwe spellen, en zoek ik gewoon in de verkeerde hoek.