Hoog water

De nieuwe loot aan de Pandemie-boom heet Pandemic: Rising Tide en speelt zich af in Nederland. Nederland gaat gebukt onder neerslag en stormen en dat veroorzaakt doorbrekende dijken en onderlopend land. Als een haas (korte termijn) dijken bouwen en pompen, en (lange termijn) vier grote waterwerken oprichten. Deze aftakking lijkt lekker veel op het moederspel, zodat het in een vloek en een zucht te spelen is.

Ik ben die witte schoonmaker in Zeeland. Ver van een mogelijke verdrinkingsdood.

Ik heb het zelf niet aangeschaft omdat ik het een lelijk spel vind. Maar ik speel het graag, en dankzij spellenclub De Vrolijcke Gans lukt dat ook regelmatig. De laatste keer wonnen we verrassend overtuigend. Onterecht, naar later bleek, omdat we te veel speciale gebeurteniskaarten hadden meegeschud. Dat wil zeggen dat je meer tijd hebt om te winnen, én dat je meer voordeeltjes hebt tijdens het spelen. Gaandeweg bleek dat de meebrengster van het spel ook de nodige regels verkeerd gelezen had. De pompen waren bij haar nogal krachtig. En het uitwisselen van kaarten ging nogal makkelijk. Dus haar eerdere overwinningen bleken een stuk minder glansrijk.

Dus ook al lijkt het veel op het moederspel, toch de regels goed blijven lezen. En als je (makkelijk) wint nog een keer extra goed. Winnen is niet de bedoeling van het spel.

Een aanbod dat je best kunt weigeren

In het tweepersoons-spel Famiglia van Friedeman Friese ben je hoofd van een familie van boeven, en probeer je de bende groter te maken. Boeven hebben een getal van 0 tot en met 4. Je hebt twee boeven van waarde 0 van een kleur nodig om een boef van waarde 1 van die kleur in te lijven. En twee van waarde 1 om ... et cetera. De groene boeven zijn jokers, wat wil zeggen dat ze voor elke kleur van een lagere waarde door kunnen gaan. De gele boeven zijn knuppelaars die de waarde van een in te lijven boef kunnen verlagen. De blauwe boeven zijn boekhouders die er voor zorgen dat je uitgerangeerde boeven opnieuw in kunt zetten.

Het thema is flinterdun. Het is een soort patience voor twee, waarbij je goed in de gaten moet houden welke kaarten je speelt, want die ben je waarschijnlijk kwijt. De regels zijn helder maar ongebruikelijk, waardoor het toch even duurt voor je in de gaten hebt wat de bedoeling is en wat de mogelijkheden zijn. Na één potje heb ik het wel door geloof ik, en dit eerste potje smaakte naar meer. Niet naar heel véél meer, denk ik. Na afloop had ik vooral zin om weer eens een keertje Schotten Totten te spelen.

Alleen is maar alleen

Als de spellenavond met meer zielen, meer vreugd, niet doorgaat, wat doe je dan? Dan pak je Vrijdag er bij.

Vrijdag kun je namelijk in je eentje spelen. Je bent gestrand op een onbewoond eiland dat je alleen kunt verlaten door piraten te verslaan. Maar nu ben je nog te zwak, ziek en misselijk daarvoor. Dus aansterken is het devies. Dat doe je door kleine opdrachten uit te voeren die je lichamelijke gesteldheid en vindingrijkheid doen toenemen. Dit alles door middel van het draaien van kaarten. En na elke draai beslissen of je blijft draaien of stopt (en misschien je verlies neemt). Want Vrijdag is een deckbuilder (stapelbouwer) met wat push your luck-elementen. Gedurende het spel probeer je goede kaarten bij in je stapel te krijgen en slechte kaarten te verwijderen. Het mag allemaal niet te lang duren, want dan komen er ouderdomskaarten bij in je stapel, en die wil je niet. Bovendien worden de opdrachten steeds moeilijker. Dat alles om je stapel klaar te maken voor de grote confrontatie.

Het is mij nog niet gelukt om van het eiland af te komen. Deze impressie is verzonden middels een briefje in een fles. Help!