Paleontologenspel

Vele jaren geleden bedacht ik samen met de middelste een spel waarbij je opgravingen deed. Je kon dan bijvoorbeeld het skelet van de kop, het lijf of de staart van een dinosaurus vinden. Als je het skelet compleet had stuurde je het naar een museum.

Vele jaren later zit ik naar BoardGameGeekTV te kijken (een livestream vanaf Spiel Essen) en zie ik een spel voorbij komen waarbij je opgravingen doet. Je kunt bijvoorbeeld het skelet van de kop, het lijf of de staart van een dinosaurus vinden. Als je het skelet compleet hebt stuur je het naar een museum.

Klinkt bekend?

Ons spel noemden we het Paleontologenspel. Hun spel heet Lagerstätten.

Ons spel zag er stukken minder strak uit. We hebben er wel veel plezier aan beleefd.

Nog meer koeien

Een eenzame cowboy

Het spel Great Western Trail maakt kans op prijzen. Kennerspiel des Jahres, Jogo do Ano, om er maar een paar te noemen. Dat zal dan wel terecht zijn. Ik heb het nu drie keer op tafel gehad en één keer, de laatste, is het me gelukt om het uit te spelen. Ik heb me geen minuut verveeld, maar om het nou met prijzen te overladen...

In GWT ben je een cowboy, onderweg naar Kansas City met een kudde koeien. Het is de bedoeling om met een zo waardevol mogelijke kudde in Kansas City aan te komen. Onderweg kun je je kudde waardevoller maken. Dat kun je doen door koeien bij te kopen of door certificaten te behalen. Simpel toch?

Maar er komt nog wat bij. Onderweg kun je ook gebouwen bij op de route bouwen. Die leveren je extra acties of punten op als je ze bezoekt. Maar het maakt wel de route langer, want je mag maximaal drie gebouwen verder lopen. Ook kun je je trein vooruit zetten zodat je de kudde verder weg kunt vervoeren. Dat is weer handig omdat je daarmee recht kunt verwerven op meer of betere acties. En op punten natuurlijk. Want je kunt werkelijk overal punten voor krijgen. Hou alvast rekening met een rekenrondje aan het eind van het spel. Tijdens het spel worden geen punten bijgehouden.

Er komt nog meer bij. Je kunt manschappen inhuren om je te helpen onderweg. Met cowboys kun je goedkoper aan koeien komen. Met arbeiders kun je betere gebouwen bouwen, met ingenieurs gaat je trein sneller vooruit. Zo'n manschap kun je ook laten opklimmen tot stationschef, wat je weer een voordeel kan opleveren, zoals een eeuwigdurend certificaat voor je kudde. Zo hangt tot vervelens toe alles met elkaar samen.

Maar ik heb me dus geen minuut verveeld. Hoewel het wel een beetje lijkt op een omgevallen spellenkast.

Pluspuntje voor de iconografie. Als je het eenmaal doorhebt kun je altijd meteen zien wat je ergens kunt doen en wat voor gevolgen dat gaat hebben.

Minpuntje voor het gebrek aan spelersinteractie. Je kan niet eens een koe stelen. Iedereen doet zijn of haar ding, en aan het eind is het afgelopen.

(Voetnoot: Mombasa blijkt van dezelfde ontwerper. Een soortgelijk puntenfeest. En Broom Service. Dat net iets ingewikkelder is dan strikt noodzakelijk, getuige de voorloper Wie Verhext! Keep it simple, Pfister!)

Zwitserland bovenal

Uit de krochten van een kringloop in Drachten diepte ik Helvetiq op. Een spel dat naar het schijnt een zekere bekendheid geniet in Zwitserland. Want het gaat over Zwitserland. De ene kant van het speelbord wordt gebruikt voor een vraag- en antwoordspel, de andere kant voor iets leerzaams wat de structuur van de politiek laat zien.

Wat opvalt is de fraaie vormgeving. Subtiele tinten, leuke robuuste meeples, handige rondekaarten, noem maar op. Een ware bron van inspiratie voor het hetontwerp van Revolution: the Dutch Revolt 1568 - 1648.

En bij nader onderzoek blijkt het spel ook nog eens ontworpen te zijn door onder andere de gerespecteerde namen Bruno Cathala en Sébastien Pauchon. Die laatste is dan weer van Yspahan. Een favoriet die ik al veel te lang niet meer gespeeld heb. Laat ik die morgenavond maar eens meenemen naar De Vrolijcke Gans.